امید یک فریاد نارسا است

روزهای اخیر طبق فرموده رهبر معظم انقلاب مبنی بر ایجاد روحیه و امید به زندگی در بین مردم و تزریق امید به جامعه؛ بسیج رسانه استان ایلام همانند سایر استانها اقدام به برگزاری جام رسانه امید با هدف ایجاد امید و روحیه امید آفرینی در بین رسانه های استان نمود.

در این رویداد امید آفرین مجموعه شورای اداری استان و اکثریت رسانه ها با هر دیدگاه وعقیده ای با هدف ایجاد امید در جامعه در این همایش شرکت کردند.

فضا، فضای خوب و صمیمی ای بود فضای گفت و گو باز بود هر مدیری سعی می کرد گوی سبقت را از هم سمتی خود برباید و در این رزم هرچه بهتر اقداماتش را نشر دهد و امید آفرینی کند.

نشریات هم با انگیزه ی مضاعف و روحیه همدلی و جهادی و به قصد جهاد تبین هم دست کمی از مدیران نداشتند.

مطالب منتشر شد؛ همه ی خبرها و گزارشات و یادداشت ها امید آفرین بودند خبرنگاران بعد از حدود ۲۴ ساعت کاری و شاید هم شب نخوابی و پیاده کردن صداها، مطالبشان را بارگذاری کردند اما ؛ در این بین تنها کسی که در ذهنها نبود مردم بودند.

در این میان فقط مسابقه بود که مهم بود؛ نکند خدای ناکرده دیگری از اون یکی عقب بماند، اول از خودم می پرسم آیا امید آفرین شدی؟ مردم مطالبت را دیدند؟ چقدرخوشحال شدند؟ با دیدن این ارقام و آمار زیبا و امید آفرین چند نفر حال دلشان خوب شد؟

امید خیلی چیز خوبی است؛ انسان با امید زنده است.
رهبرانقلاب فرمودند: ناامید نباشید ؛ هیچ چیزی برای جوان ما بدتر از ناامیدی نیست، نا امیدی سم مهلک است.

برگزاری جام رسانه ای امید در نوع خود جای تقدیر دارد چون نیت بانیان آن خیر بوده است اما کارشناسی شده نیست؛ با یک روز و آن هم در فضای مجازی و نشر ارقام زیبا و اول و برتر شدن یک اداره یا ارگان دردی از مردم دوا نمی شود؛ مردم ما هرکدام یک رسانه هستند شاید از رسانه ها هم چند قدم جلوترند.

ذهن مردم چیزی که واقعیت ندارد را نمی پذیرد؛ به عنوان مثال الان مردم پذیرفته اند که کشور ایران یک کشور قوی از لحاظ تسلیحاتی است و همچنین دارای قدرت بازدارندگی است چون آن را به عینه درک کرده اند؛ پس بیاییم با مردم صادق باشیم.

یک ضرب المثل قدیمی است که می گوید: با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود؛ این جمله مصداق عملی این جام است؛ مردم باید امید را لمس کنند تا برجان و دلشان بنشیند.

در یک روز این همه بمباران خبری نه تنها مخاطبی وقت برای خواندن مطالب نمی گذارد و امیدوار نمی شود بلکه؛ کلا از نشریه مذکور هم زده می شود.

امید آفرینی و جهاد تبیین و جهاد امید آفرین را ای کاش از مسئولان و نمایندگان مجلس شروع می کردیم؛ ای کاش رزمی برای خدمت صادقانه و بی منت بین تمامی مجموعه دولت برگزار می شد تا امید خود به خود در جامعه خود را فریاد می زد و نیاز نبود که در فضای مجازی آن را جستجو کرد.

امید است که “جام مسئولان امید” نیز در کشور برگزار شود چرا که بانیان امید و ناامیدی مردم؛ مسئولان هستند این مسوولین هستند که باید تغییر کنند تا امید در جامعه ساری و جاری شود، رسانه به تنهایی نمی توانند امید را به جامعه تزریق کند.

به امید روزی که امید به مفهوم واقعی کلمه، در سر سفره ها؛ در ازدواج زوج های جوان؛ در خانه دار شدن بی سر پناهان؛ در اشتغال جوانان تحصیلکرده جوانه بزند و شکوفا شود و آن روز را به امید خدا جام مسوولین و رسانه های امید می نامیم و بدون هیچ اختتامیه ای افتتاحیه اش را برگزار می کنیم.

به امید روزی که این جام امید را مردم به پاس صداقت و دستپاکی و وجدان کاری مسئولان به آنها اهدا کنند.

✍️ پروین صمیم نیا